Ja, daar voeren wij dan bij zonsondergang door de havens van Rotterdam, één van de bestemmingen waarvan wij altijd al droomden (de andere is de Nijl). En daar lagen wij dan zomaar tussen het erfgoed in de leuke Veerhaven. Volgens de aardige havenmeester, wiens kantoor wij zo willen hebben, was onze Anita II dan niet helemaal historisch, maar wel zo mooi dat we toch een leuke korting kregen. (Gelukkig was het krasje in de nieuwe naam inmiddels hersteld.)
Op een naïeve Duitse polizei-beambte werd een nieuwe geschiedenis van de Anita II uitgeprobeerd. Daar moet nog even aan geschaafd, maar ooit zullen wij het volledige, dramatisch verhaal uit de bloederige doeken doen.
Te Rotterdam namen wij tevens een kloek besluit. Als we in dit tempo doorvaren, wordt het nooit wat, zeiden we, dus Gas Open en... de Grote Rivieren op.
vorige | volgende