Of het nu kwam door het weer of door de moeilijke markt voor boerderettes… pas eind juli gingen we weer eens een stukje varen.
Volgens een beproefde methode deden we vrijdagavond alvast het Amsterdam-Rijnkanaal, want dan ben je vast ergens. We brachten de nacht door voor de sluis van het Merwedekanaal, een gitaarworp van de waterstaatpost waar twee jaar eerder Elvis “left the building”, in een moeizame sleep naast de Anita II. (Later op advies van hetzelfde Waterstaat veranderd in een sleep met kruiselingse tros achter.)
De volgende dag bevoeren wij de beeldschone Hollandsche IJssel. Even ontstond er paniek toen we op de waterkaart ontdekten dat er ter hoogte van Oudewater een ondiepte van slechts 1.40 m. zou zijn. Ter plaatse wachten wij eerst voor een brug, aten rustig een ijsje, en constateerden vervolgens dat ook het geloof in waterkaarten z’n langste tijd gehad heeft.
Zo bereikten we Rotterdam, waar we uiteraard nog een stukje Waterweg deden. Via de marifoon (denkelijk door VHF 61 - Sector Botlek) werd nog wel gevraagd waar of dat wij wel heen gingen, maar na bekwaam marifoonverkeer legden wij veilig aan in de Veerhaven. Daar worden we altijd een beetje emotioneel van, omdat a. de Anita II daar mooiheidskorting geniet van de leuke Havenmeester, en b. omdat er voortdurend zicht is op broertjes van de Prins Hendrik, wat weer een aangetrouwd neefje is van de Anita II.
Wij voeren terug via de Lek, om op het altijd gevaarlijke AR-kanaal nog een reddingsactie te verrichten. Een zestienkwadraat met buitenboordmotortje had zich op het kanaal gewaagd, maar in de golven van voorbij scheurende vrachtschepen (die worden namelijk dezelfde avond nog in Basel verwacht) was z’n motortje onklaar geraakt. Wij namen de ontredderde zestienkwadraat langszij, en leverden 'm netjes af bij het gat van de Oude Rijn. Voor het laatste stukje zochten wij ook wat rustiger water op: de Vecht. Wat dan weer het nadeel heeft dat je af en toe een uur op een brug moet wachten, wat dan weer het voordeel heeft dat er volop tijd is om de stuurketting eens grondig te smeren. Soepel en geluidloos sturend bereikten wij een steiger voor Kasteel Nijenrode waar we geheel in stijl een vorkje in een salade prikten.

vorige | volgende