De Knik, deel 1. Tussen het gangetje en de badkamer, op de foto dus tussen de tegeltjes en de houten vloer, stond een metalen wandje met daarin een deur.
Al in 2002 zagen wij een golfje in de metalen wand ontstaan. En de deur begon de deur te klemmen. Als Ja er een stukje afschaafde, ging hij na een tijdje weer klemmen. De golven werden gaandeweg scherpe kreukels. De boel werd dus omhoog geduwd, maar door wat? Ons bange vermoeden was: een knik in het schip zelf. Hadden we tijdens de werfbeurt bij Johnson Molenaar verkeerd op de karren gelegen?
Dus gingen we 2005 het dok in bij de Vooruit, en wat bleek? Geen knik te zien, het schip was kaarsrecht.
Maar het kreukelen bleef. Er kwam zelfs (om de meisjes niet te verontrusten) een geheim meetsysteem, en daar werden we ook niet geruster van. Dus gingen we deze zomer wéér het dok in. Wordt vervolgd.

vorige | volgende